Αν ο χρόνος μας ξεχνούσε για μια στιγμή και μας χάριζε ένα καινούργιο κομμάτι ζωής, σίγουρα θα δίναμε διαφορετική αξία σε κάποιες στιγμές, όχι μόνο γι' αυτό που αξίζουν, αλλά και γι' αυτό που σημαίνουν.

Αν μας επιτρεπόταν με μια κάμερα να επαναπροσδιορίσουμε τον άνθρωπο, θα τον ανεβάζαμε στην κορυφή του Ολύμπου, να τον φυσήξει ο αρχέγονος άνεμος με την ελπίδα να ξεκινήσουν όλα από την αρχή.

Θα τον ταξιδεύαμε στην αρχαία Τρίκκη, στην Ιωλκό, στα Άγραφα, στα Μετέωρα, στο Μυστρά, για να του υπενθυμίσουμε τις επιθυμίες, τα πάθη και τους πόθους των προγόνων του. Θα τον ταξιδεύαμε στην αγκαλιά της Καρδίτσας, ν' ακούσει τα νανουρίσματα και τα μοιρολόγια. Θα του δείχναμε το σφράγισμα στο πρόσφορο για να απελευθερωθεί η ψυχή. Θα τον ανεβάζαμε στο Πήλιο, στην Πίνδο, στον Κόζιακα, στο Βέρμιο, εκεί που το πρωί ο ουρανός δείχνει πιο καθαρός και πάντα στη σωστή του θέση. Θα τον ταξιδεύαμε στα ελληνικά νησιά να αισθανθεί τα χρώματα και τα αρώματα, Θα του γνωρίζαμε τις ρωμαλέες σκιές των ανθρώπων της γης, τις μόνες που μπορούν να διδάξουν την καθαρή γνώση της ζωής.

Μια περιήγηση στην Ελλάδα μπορεί να σε κάνει ν' αλλάξεις τη σχέση με το χρόνο και τη ζωή σου και να καταλήξεις σ' ένα ημερολόγιο της ψυχής σου. Αρκεί να συναντήσεις τους ανθρώπους που είναι στενά και γερά δεμένοι με τη γη τους, τις παραδόσεις και τα έθιμά και τη γαστρονομική τους παράδοση.

Η διατροφή στην Ελλάδα είναι κίνηση, είναι αίσθημα, είναι πολιτισμός.

Η γαστρονομική παιδεία των Ελλήνων συνίσταται από τη γευστική πρόταση και την παρασκευή ενός φαγητού αλλά πάντα σε συνδυασμό με τον κύκλο των εποχών, τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις και τον κύκλο της καλλιέργειας της γης. Πρωταγωνιστής θα είναι ο άνθρωπος ο οποίος συμμετέχει με το κορμί και τις αισθήσεις του σε όλη τη διαδικασία μέχρι το φαγητό να φτάσει στο τραπέζι. Ο αγώνας να σπείρει, η αγωνία του να μεγαλώσει το φυτό, η συγκομιδή του, η επεξεργασία του μέχρι το τελικό προϊόν, το τελετουργικό της παρασκευής του εδέσματος μέχρι αυτό να φτάσει στο τραπέζι αλλά και η ιεροτελεστία της ώρας του φαγητού. Όλα αυτά πλαισιωμένα με τα έθιμα και τις παραδόσεις που τα διέπουν, παρακολουθώντας τον κύκλο των εποχών.

Από το φύτεμα ενός σπόρου, το άρμεγμα ενός ζώου, τα πρώτα άνθη ενός δέντρου μέχρι να φτάσει το έδεσμα στο πιάτο μας, υπάρχει ένα σημαντικό χρονικό διάστημα στο οποίο ο άνθρωπος πρωταγωνιστεί αφενός με το κορμί του και αφετέρου με τα συναισθήματά του, καθώς και με μια σειρά λαογραφικών εθίμων που πλαισιώνουν το χρόνο.

                                                                                                                                                                                                        Νάντια Σαραντοπούλου